Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Απροσφορότητα.

Απροσφορότητα
στέγασης
ανησυχίας
απρόσβλητης
από τείχη και τύχη.

Μεσοσπόνδυλος τελεσιδίκα φθαρτός
η αγκαλιά της
στηρίζει ένα μυαλό σκάρτο.

Σώμα αναλγητικώς ζωγραφίζοντας
πάνω στην στάχτη,
που με την καύτρα
με την σκέψη
αδιάκοπα το πάτωμα γεμίζεις.

Ψυχή αυτοδιαβρωτικό βαρίδι  στις απρόσφορες απόπειρες
με ατόφιο νόημα  να γεμίσεις το ληξιπρόθεσμο του χρόνου .

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

διακ-ΕΙ-μανσεις

Κάνοντας το σώμα
στης αποικοδομημένης μας ψυχής
την γόπα
να μοιάσει.
Tο κενό της να αδειάσει
και με έξεις χημικές
κάθε ίχνος του άσπιλο
βάναυσα να μουντζουρώσει
σαν των πνευμονιών σου
σαν της ψυχής
σαν των ματιών της
το βαθύ καφεμαύρο.
.  .  .

Το χαμόγελο της πιο ψυχοτρόπος
Και από τις χημικές σου έξεις. 

.  .  .

Μεταβλητό στην παρουσία των υποκειμένων
Αμετάβλητο στην απουσία των προθέσεων.

Απογεύματα
κρύο γεύμα και ζεστός γαλλικός,
συνοδευτικό δυσλεκτικών συλλογισμών
και παρατονισμένων λέξεων.
Γεύση φιλιού ατονισμένη
και επίγευση αρώματος καπνού
στων τραχιών μας χειλιών το στεγνωμένο δερμα.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016

δείκτες.

δείκτες σκέψης παράφορης
και αδιάφορων ημερών την ομορφιά αποικοδομώντας
καρπός λωτού η ματιά σου
και μια λήθη γλυκόπικρη των ημερών μας το δεδομένο πέρας.

σκέψεις ώριμης πλήξης , σε ώρες άγουρες
σε ενός Οκτώβρη το βεβιασμένο δείλι.

λέξεις θλίψης θεμιτής
απρόσφορες απόπειρες
ζωής
και έκφρασης.
αδύνατη η νόηση
του δισυπόστατου των λέξεων
πως είναι συνάμα
κλειδί χρυσό
στενή αλυσίδα.

μνήμες που ξεθωριάζουν
μα συναισθήματα που στιγμή δεν φθίνουν
ή και το αντίστροφο

ώρες γεμάτες αναπολώντας
ώρες γεμάτες με άλλους όρους δημιουργώντας.
μα η εναλλαγή αυτή
βαθιά την ψυχή μας
τον νου
με μνήμη και λήθη
στο απόσπασμα του Χρόνου εκτελώντας.


Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

αναρρόφηση.

Αναρροφώντας 
ουσίες χημικές
και εφήμερων
ανήμερων
ματιών το θέρος  ,
σωμάτων ασσυμέτρων
την θερμότητα
και άμετρων γραμμών την μετριότητα.

Υπερμετροπεία συνασθημάτων
αμετροέπια ωμή
το ρήχος και η χροιά
σκέψης στυμμένης,
του κυκλόθυμου θυμού το βάρος.

ανακάτεμα γνωστό 
έκτρωμα σωστό
κάθε λέξη
κάθε πράξη
κάθε πρωί
κάθε οκτώμβρη βράδυ
η όλη η προσπάθεια
τοίχους κενού
κενού μυαλού
ατέρμονα ζυγιάζει.

έκτρωμα η ανησυχία
που στην ψυχή αυτή εδράζει.
που το σύμπλεγμα αυτό
τύχης και επιλογής
το κάνει να σπαράζει.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

αναχώρηση.

Αναχωρώντας
εκχωρώντας ψυχή και σκέψη
σε ένα χορό λέξεων και αρνήσεων.

Αναχωρώντας.
μα ασφυξία
στου χρόνου την στενή γραβάτα
στου χώρου την κενότητα.

γόρδιους δεσμούς συναιθημάτων
χιλιομέτρων
προσπαθώντας να λύσεις ,
κάβους σωμάτων και ματιών  αναζητώντας.

Αναχώρηση
μιας και η αδυνάμια μεσα σε μια σκέψη να χωρέσεις
το δικό σου κεφάλι ανατινάσσει,
το δικό σου σώμα στο έδαφος καρφώνει,
κρεμώντας τα μάτια ψηλά στου ουρανού το βραδινό ταβάνι.

Αναλωσιμές στιγμές
σκέψεις ωμές
παραποιώντας

και συναισθήματα αδιάλυτα
ουσιώδως
μα ελλειματικά
μέσα από λέξεις
εκποιώντας.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

καθίζηση.

Καθίζηση
εκζήτηση
λέξεων και ματιών.
Καθίζηση
διύλιση
ανούσια,
ουσιωδών
διαλυμάτων
σκέψης και σώματος.
συναισθήματα
αδιάλυτα
και ματιές
εξώθερμος διαλύτης
ανισόρροπων ημερών
και ροπών βύθισης.
Βύθισης σε στρώματα
και σώματα
σε βραδιές ποτισμένες από υγρασία
και στραγγισμένες από ανάσα.

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

Αριάδνες.

ψάχνοντας το σκοινί
που η δικιά σου Αριάδνη σε κάποιο στενό παράτησε.

Οι τσιμεντένιοι τοίχοι γύρω μας
την καρδία σου κάνουν να χτυπά
το στέρνο σου να κρυώνει.

και ο ψηλός λαβύρινθος
την σκέψη σου γειώνει.

Λαβύρινθος.
Χάος
οι συναντήσεις
οι άνθρωποι
τα μάτια της
οι ελπίδες μας.

Λαβύρινθος
που κάθε μέρα,
από μια πέτρα
από μια ντροπή
στους τοίχους του στοιβάζεις.

Και μια μανία,
την μόνη σου ουσία
την μόνη αλήθεια,
στο βάθος του να αδειάζεις.

ίσως τον μίτο
για τον δικό σου τον λαβύρινθο
εσύ ο ίδιος να έδωσες  
σε κάποιον άπληστο Θησέα .